Neurale substraten van seksuele opwinding zijn niet geslachtsafhankelijk

Seksuele activiteit is een natuurlijk, doelgericht gedrag voor alle soorten en geslachten terwijl opwinding en verlangen vaak op verschillende manieren worden uitgedrukt bij mannen en vrouwen. 

Het dynamisch neurofysiologisch proces van opwinding kan getriggerd worden door visuele stimuli.

Talrijke studies die gedaan zijn toonden aan dat de cognitieve verwerkingsfase van het reageren op seksuele stimuli de eerste fase is waarin sekseverschillen zouden optreden. De divergentie tussen mannen en vrouwen werd toegeschreven aan verschillen in de activiteit van neurale netwerken in de hersenen. 

In de nieuwe studie van Ekaterina werd materiaal van bestaand neuro imaging onderzoek   opnieuw onder de loep genomen en onderworpen aan een uitgebreide meta-analyse. De basis bestond uit een combinatie van 61 hersenscans die gemaakt zijn met fMRI. Gezamenlijk waren er totaal 1850 proefpersonen betrokken bij het onderzoek.

Na een grondige statistische beoordeling van alle fMRI scans bleek er sterk kwantitatief bewijs te zijn dat de neurale respons op visuele seksuele stimuli zowel bij mannen als vrouwen verhoogde activering vertoonden in veel corticale hersenregio’s.

Hoewel de details van de individuele onderzoeken varieerden wars het protocol voor het basisonderzoek gelijk. Alle proefpersonen kregen erotische video’s en foto’s voorgeschoteld terwijl tegelijkertijd hun hersenreacties werden geobserveerd.

Als controle werden neutrale stimuli getoond van plaatjes die absoluut niet erotisch getint waren.

De verschillende, bestaande, studies toonden consequent aan dat veel hersengebieden meer gestimuleerd werden door seksueel getinte foto’s of video’s dan ander, neutraal, materiaal.

Deze nieuwe uitgebreide meta-analyse ontkracht de hypothese dat er sekseverschillen zouden zijn als reactie op visuele seksuele prikkels die zouden leiden tot een grotere seksuele opwinding bij mannen dan bij vrouwen. De uitkomst biedt betrouwbaar kwantitatief bewijs dat de neuronale circuits geactiveerd door visuele seksuele stimuli onafhankelijk zijn van biologische seks.

Een kanttekening betreft de deelnemers. Ze werden niet willekeurig geselecteerd en konden zich aanmelden voor een onderzoek naar de reacties van hun hersenen op sexy beelden. Daardoor vormen ze misschien niet de perfecte gemeenschap als geheel. Bovendien was 72% van het totale aantal deelnemers man.

De uitkomsten van de analyses tonen aan dat een belangrijk hersengebied, de amygdala, reageert op visuele erotische prikkels en dat er geen significante verschillen op hersenniveau tussen de seksen is. 

Met dit onderzoek is een bijdrage geleverd aan het begrip van neurobiologische processen die ten grondslag liggen aan de reactie op seksuele stimuli en opwinding.

Conclusie is dat de neurale basis van seksuele opwinding in tegenstelling tot de algemeen aanvaarde opvatting niet verschillend is tussen vrouwen en mannen en ook los staat van de seksuele oriëntatie.

Deze studie heeft zich gericht op de mentale betrokkenheid tijdens seksuele activiteit terwijl seksuele opwinding in feite uit twee componenten bestaat: de genitale opwinding en subjectieve (neuronale) opwinding. De eerste wordt gekenmerkt door genitale vasodilatatie en verschillende fysiologische veranderingen die optreden als reactie op seksuele prikkels terwijl de laatste verwijst naar de mentale betrokkenheid tijdens seksuele activiteit. 

De processen rond beide componenten van opwinding zijn nog niet helemaal opgehelderd.