Inleiding
De borst wordt in voor-achterwaartse richting gecomprimeerd en afgebeeld vanaf de huid en tepel tot aan de thoraxwand. De positie van de tepel wordt na iedere scan digitaal gemarkeerd. Per borst worden, afhankelijk van de cupmaat, 3-5 scans vervaardigd en iedere scan duurt circa 70 seconden. De totale onderzoekstijd van beide borsten bedraagt 10-15 min. Op deze wijze ontstaat er een 3D-dataset van coupes met een dikte van 1 mm of minder, waaruit automatisch coronale, sagittale en axiale (transversale) reconstructies berekend worden en die beoordeeld kunnen worden naar analogie van CT- en MRI-beelden. Met name de reconstructie in het coronale vlak geeft een goed anatomisch overzicht. Hiermee worden alle kwadranten van de borst overzichtelijk weergegeven, wat de preoperatieve planning faciliteert (figuur 2). Deze wijze van afbeelden vergemakkelijkt ook de vergelijking met reguliere mammografie- en MRI-beelden. Driedimensionale (3D) echografie is een techniek waarmee de borst automatisch en vrijwel volledig wordt gescand. Alle data kunnen worden gearchiveerd en daarna eventueel nog eens worden bekeken. Hierdoor verdwijnt grotendeels het subjectieve karakter van het echografische onderzoek en wordt een betrouwbaardere herbeoordeling en follow-up mogelijk. 3D-echografie kan worden toegepast in de dagelijkse radiologische praktijk en mogelijk ook bij het bevolkingsonderzoek naar borstkanker.
Waarom is er behoefte aan een nieuwe techniek?
Conventioneel 2D-echografisch onderzoek wordt uitgevoerd door een radioloog of een daarin gespecialiseerde echolaborant, die geprotocolleerd beide borsten scant en enkele representatieve beelden archiveert. De beeldvorming is hierdoor onlosmakelijk verbonden met de ervaring en kunde van degene die het onderzoek uitvoert. Ook vindt de beeldinterpretatie al tijdens het onderzoek plaats. Er bestaat in deze situatie de mogelijkheid dat afwijkingen niet gezien, niet herkend of niet afgebeeld worden. Om deze risico’s te verminderen is het onderzoek vaak tijdrovend. Een dichte structuur van het borstklierweefsel vormt een diagnostisch probleem. Enerzijds omdat hierdoor de sensitiviteit van de mammografie daalt, anderzijds omdat vrouwen met dicht klierweefsel een verhoogd risico hebben op het krijgen van borstkanker [1]. Als een borst voor > 75% uit klierweefsel bestaat, wordt het als ‘dicht klierweefsel’ beschouwd; dit geeft een verhoogd risico op borstkanker met een factor 4-6 ten opzichte van ≤ 10% klierweefsel. Daarnaast vermindert de sensitiviteit van het mammografisch onderzoek bij dicht klierweefsel. Onderzoek heeft aangetoond dat door toevoeging van echografie aan de mammografie de sensitiviteit van het onderzoek toeneemt [2-3]. Toevoeging van zowel 2D- als 3D-echografie resulteert niet alleen in de detectie van meer tumoren, maar vooral in detectie van relatief kleine tumoren in een vroeger stadium. Dit geeft een lagere morbiditeit, minder invasieve behandeling en verhoogde kans op genezing [3-4].
Toon alle referenties
